Onderwaterwereld

Hee you's,

Na de noodzakelijke, maar heerlijke pitstop in Cancun in Mexio (want: eindelijk internet haha) ben ik verder gereisd naar Belize. In Corozal Town, net over de grens een tussenovernachting in tot nu toe het meest vreselijke hok waar ik heb geslapen. Niet eens de kleinste, maar wel kinda nasty en ook de 1e - en tot nu toe enige - kakkerlak gespot. Savonds/Snachts ging de ghettoblaster van het lokale 'cafe' ook aan, al waren ze zelf de enige gasten. Gelukkig viel de stroom weer eens uit dus kon ik nog ff een paar uurtjes slapen, omdat ik om half 7 sochtends bij de boot moest zijn om naar Cambergris Caye te varen. Het eerste eilandje van de reis.

Op Cambergris Caye in een superleuk guesthouse beland; Pedro's Inn. Wat andere backpackers, zwembadje, relaxte sfeer en mn vakantieliefje Jumbo. Een hunk van een pup met 8 weken op de teller. Nadat ik snel mn spullen had gedumpt op de 2 bij 2 kamer, met links en rechts en bed et cest tout, maakte ik snel mn weg naar het zwembad. Zwemmen en zonnen was er tot nu toe nog niet van gekomen, dus dat werd wel eens tijd. Het uurtje zon was me gegund, totdat het daarna ging STORTREGENEN. Nu is ff zwemmen in de regen meer dan heerlijk, maar in dit geval was het spullen pakken en vluchten haha! Het regenseizoen is inmiddels begonnen, wat betekent dat het soms wel zonnig kan zijn, maar ook redelijk bewolkt en op zn tijd een stortbui of in het ergste geval een dag regen. Verder rijdt iedereen hier in golfkarretjes, waarbij resorts zelfs de hummer-variant hebben.

Hier was het ook tijd om mn Padi Open Water te halen, oftewel duikbrevet. Daar moest ik 4 duiken voor doen, en een paar dagen huiswerk. Na alleen een introductiefilmpje ging ik al voor duik 1 en 2. Deze waren bij Hol Chan, een populair snorkel en duikgebied en het is er niet erg diep, dus een prima spot om te beginnen met duiken. In het begin is het wel ff wennen met de 4 slangen die aan je gear vastzitten en aan welke kant ze zitten. 2 zuurstofslangen, 1 om lucht in/uit je vest te doen voor het blijven drijven aan de surface of om je boyancy te regelen onder water, zodat je op dezelfde hoogte blijft zweven en 1 meter met daarop de inhoud van je tank en een dieptemeter. Eenmaal onder water was het tijd om skills te oefenen, zoals het uitdoen van de regulator (zuurstof) en die slang te zoeken als die los is geraakt etc. Tussendoor niet vergeten om belletjes te blazen, omdat alles ook te maken heeft met de druk op je longen onder water. Kwestie van meteen de goede gewoontes aanleren. Ging eigenlijk best oke, vond het duiken ook awesome en helemaal niet spannend omdat het btje gek kan zijn om zolang onder water te zijn.

Duik 3 is er 1 die me bij zal blijven... Het was behoorlijk pittig aan het waaien en we gingen met een groep ervaren duikers riching open water. Na een paar minuten werden de golven al wat hoger, en niet snel daarna begonnen de 4 onervaren duikers - waar Lucia en ik deel van uitmaakten - elkaar wat bezorgd aan te kijken. Toen het gevoel 'klein bootje die kan zinken vs ontzettend woeste grote oceaan waar we worden geacht in te duiken' me bekroop vroeg ik aan de rest: 'are we gonna do this??'... en toen iedereen daar wat twijfelend op reageerde besloot ik maar 'Well, i'm not gonna do this, this is crazy'. En dat met de hoop dat iedereen zich aansloot, wat gelukkig ook gebeurde. Serieus, die golven waren ENORM. 10-15 meter hoog, dus soms was er niks om me heen behalve al die golven. Argyle, de instructeur, zei dat we beter het water in konden gaan waar je minder last hebt van de golven. Optie b was dus een uur op die boot blijven, goeie die niet ziek wordt van zoveel motion. Toegegeven, ik was niet helemaal chill (lees: gewoon bang) en het was dus kiezen tussen 2 kwaden. Dan liever terug naar de onderwaterwereld die me de dag ervoor goed beviel dan in deze hel op aarde blijven. Dus met flippers aan, heavy gear om een paar moeilijke meters naar de achterkant van de boot gemaakt en t water in gestapt. Onder water werd het inderdaad beter, maar de gedachten om straks weer de boot op te moeten kon ik niet los laten, waardoor ik mn zuurstoftank redelijk snel leeg had. Op de bodem mn eerste encounter met een zusterhaai, waar ik 2 seconden van freakte maar me daarna bedacht dat dat nergens voor nodig is.. Omdat mn tank dus al snel leeg was moesten we helaas snel terug naar de boot, en om in die enorme golven het trappetje te vinden en vast te houden is ook een vak apart. Met je gear nog om dr uit gaat ook niet moeiteloos. Resultaat was dat we er allemaal half uit werden getrokken als een stel verzopen katten. De wiebelende boot zorgde bij sommige weer voor motion sickness, en dat werkt bij mij weer niet zo fantastisch. Dus tja, ook richting de achterkant van de boot dan maar. Moest nog lang wachten op de ervaren duikers voordat we konden gaan. Eenmaal aan wal kon ik de steiger wel kussen, maar in plaats daarvan heb ik mezelf als de sodemieter op een ligbedje bij het zwembad geinstalleerd. En daar een paar uur doorgebracht. Al met al een hele ervaring, waarvan ik toch wel blij ben dat ik dat ik em heb met een duikinstructeur erbij. Nu weet ik tenminste dat als ik ergens wil gaan duiken ik eerst check hoever het van de kust is, hoe heftig de wind is en of het duikgebied in een reef ligt of open water. Ik ben duidelijk (voorlopig) een mooi-weer-duiker.

2 dagen erna heb ik mn 4e duik afgemaakt bij Hol Chan, dus gelukkig de course afgesloten met nog een fijne duik. Daar waren enorm veel nurse sharks, 2 soorten stingrays en ook de spotted eagleray gezien. En natuurlijk duizenden soorten vissen en koraal. Op mn wishlist staan nog schildpadden, dolfijnen en walvishaaien. De schildpadden en dolfijnen hoop ik te zien bij the blue hole (check google) die tot nu toe gecanceld is vanwege het slechte weer. Daarom zit ik inmiddels in het binnenland in San Ignacio, om volgende week weer terug te gaan naar de eilandjes voor poging 2. De walvishaaien zijn het best te spotten tussen 2 dagen voor tot 10 dagen na volle maan in Placencia. Laat ik daar toevallig rond die tijd zijn.. ;)

San Ignacio nu dus, waar ik een uitstapje heb gemaakt naar de indrukwekkende maya tempels in Tikal, Guatemala. Die liggen midden in de jungle en pas 25% is opgegraven en gerestaureerd sinds de jaren 50. De tempels zijn hoog, zodat ze dichterbij hun god de offers kunnen brengen. Vroeger waren ze rood gekleurd, omdat de zonsopgang het leven betekend en roodgekleurd is. Verder laat ik de foto's even voor zich spreken; dit verhaal wordt al veel te lang.. :) Gister nog door de ATM caves gezwommen en gehiked, met kleren aan het water in, helm op met hoofdlampje erbij- tocht van 5 uur. In de grot hebben de Maya's ook offers gebracht (wederom dicht bij hun god) en er zijn nog wat dingen te zien, maar omdat voorgaande toeristen hun camera's erop hebben laten vallen mag men tegenwoordig geen camera mee, maar op internet zijn wel wat fotos te vinden die een goede indruk geven over hoe onwijs mooi die tocht was.

Hmmja, lang verhaal inderdaad. Hoop dat het niet te lang is om te lezen :)
Ik ga nog ff wat foto's erbij doen, dan kunnen jullie meegenieten en dan over een week of 2 komt er weer een nieuw verhaal. Waarschijnlijk vanuit Nicaragua!

XM

Op de fotos zie je trouwens ook the split bij Caye Caulker. Daar is tornado Hattie doorheen geraast in 1961. Het is ook vanwege de orkanen dat Belize City niet meer de hoofdstad is maar Belmopan, omdat BC een te kwetsbare positie heeft aan de zee..